dinsdag 17 mei 2011

Kruisweg Sieger Koder

Tijdens de vierde les godsdienst was ik erg onder de indruk van de afbeeldingen van Sieger Koder over de kruisweg van Jezus. Ik had deze nog nooit gezien. Ik was met Bart aan het overleggen welke dagelijkse situaties we bij deze afbeeldingen konden linken.

Er kwamen steeds meer voorbeelden vanuit schoolsituaties aan bod en Bart bleef maar voorbeelden aanhalen (kinderen die de schuld krijgen van iets, kinderen die elkaar helpen, samen met kinderen een zware last dragen bijv een geheim, verdriet...)

Ik wilde proberen om mijn situatie binnen deze kruisweg te verwoorden.





" Jezus wordt ter dood veroordeeld."
De plotselinge dood van mijn zus en schoonbroer. Niet meer weten welke kant je uit moet gaan. Je kunt op dat moment géén kant uit. De ommacht, het verdriet. Je wilt schreeuwen dat je het niet eerlijk vindt maar het helpt niet, niemand luistert. Je denkt dat je er alleen voor staat.


"Jezus neemt het kruis op zijn schouders."

Je draagt een zware last op je schouders, het verdriet, het gemis, het geregel van een begrafenis, van juridische zaken, de kinderen troosten, je hebt weinig houvast. Je durft niks te beloven omdat je zelf niet weet hoe het allemaal zal verlopen. Je klamt je aan van alles vast om houvast te krijgen.





"Jezus valt voor de eerste maal onder het kruis."




De eerste terugslag. "Het komt allemaal goed?" sprak ik naif op de begrafenis. Maar komt het allemaal wel goed? Al die beslissingen die ik voor Myra en Franka moet nemen zoals schoolkeuze, klassiek ballet (zoals papa en mama wilde) of streetdance (zoals Myra nu wil), opleiding, mag Franka nu wel of niet door onze straten alleen fietsen?



En mijn opleiding? Kan ik dit nog combineren?






"Jezus ontmoet Maria, zijn moeder. "

Mijn moeder die er altijd is. Nooit heeft ze een traan laten zien tegenover ons. Ze is ook haar dochter en schoonzoon kwijt. Wat een sterke vrouw.





"Simon van Cyrene heplt Jezus het kruis dragen."




Heel veel mensen bieden steun waar nodig is en dat doet goed. Je staat er niet alleen voor.




"Veronica geeft Jezus de zweetdoek. "

Vreemde mensen leven met ons mee. Ze willen ook helpen.




"Jezus valt voor de tweede keer onder het kruis."

De opleiding eist steeds meer van me. Het is erg zwaar. De kinderen die aan het avondeten vragen of ik straks naar school moet gaan. De blije gezichten als ik thuis kan blijven.



De steun van Arjan om toch vol te houden.



"Het lot van de kinderen. Jezus troost de huilende vrouwen."

Ik moet in mijn woorden "Het komt allemaal goed!" blijven geloven. De troost die ik aan de kinderen geef, aan andere mensen. Ik ben nu degene die troost geeft.



"Jezus valt voor de derde maal onder het kruis."

Maar wie troost mij dan? Wil ik zoveel mensen om me heen? Het benauwt me af en toe...



De stageweken. De lesvoorbereidingen tot diep in de nacht. Thuis is het tijdens de stage zo hectisch.



"Jezus wordt van zijn kleren ontdaan."

Soms voel je je zo bekeken. "Kijk daar is Elise. Knap hoor wat ze voor haar zus doet. Ik zou dit vast voor mijn zus doen."




"Jezus wordt aan het kruis genageld. "

"Ze is alles kwijt, haar huis staat te koop, ze moest een andere auto aanschaffen, maar vooral haar werk als onthaalmoeder is ze kwijt. Ik zou dit nooit doen. Mijn carrière is erg belangrijk voor me, en ik heb het al zo druk..."





"Jezus sterft aan het kruis."


"Jezus wordt van het kruis afgenomen en in de schoot van zijn moeder gelegd."




Soms ben ik helemaal op, maar dan staat mama weer voor me. Ze geeft me dan weer kracht om verder te gaan. Iedereen gaat verder met zijn leven, dit moet ik ook doen.



"Het lichaam van Jezus in het graf gelegd. Het licht, de verrijzenis."

De stage begon heel zwaar. Ik wilde alles perfect in orde hebben. Maar naarmate ik voor de klas stond, voelde ik de zware last van me afvallen. "Ik kan het aan !" Ik had heel veel respect voor mijn mentor, en de kinderen waren ontzettend lief.



De stage verliep heel goed, en dat gaf me heel veel voldoening.



De woorden tijdens mijn evaluatiegesprek "Dit zijn de leraren die we zoeken binnen onze opleiding" deden me zoveel.



Er kwam opeens heel veel licht weer op mijn pad.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten