Echt of n(i)et echt?

Tijdens de godsdienst les : "Droom of werkelijkheid" was mijn taak om te filosoferen met de kinderen of iets echt of n(i)et echt was.

Daar ik me, begin dit schooljaar had opgegeven voor de cursus "filosoferen met kinderen" van Tine Bos, vond ik deze les een echte uitdaging.

Ik had de kinderen in een kring gezet, en hun allerlei vragen laten bedenken rond de afbeelding "ceci n'est pas une pipe"van René Magrette.

De vraag waar we om gingen filosoferen was natuurlijk: "Wat is het dan wel?"

Er kwamen allerlei antwoorden: het is een schilderij van een pijp, het zou een alpenhoorn kunnen zijn, een omgekeerde vraagteken zonder punt....

We hebben samen de verschillen tussen echt en niet echt gezocht, en deze had ik in twee kolommen genoteerd.

Echt: het werkwoord "zijn" (het is..), tastbaar (je kunt het in je handen nemen), als je iets zeker weet, oorlog, reportage, journaal, het verhaal van een film, dromen kunnen soms uitkomen...

Niet echt: het werkwoord "lijken", iets getekend of geschilderd, niet tastbaar, film met acteurs, dromen, fantasie...

We kwamen tot de 4 stellingen:

Er zijn dingen die echt zijn en echt lijken. (werkelijkhied)
Er zijn dingen die echt zijn en niet echt lijken. (pruik)

Er zijn dingen die niet echt zijn en echt lijken. (wolk, dromen, schilderij, tekening, spiegelbeeld)

Er zijn dingen die niet echt zijn en niet echt lijken. (beeld, schilderij)

Ik wilde weten waar de leerlingen "God" en "Jezus" zouden plaatsen. Bij filosoferen is ieder antwoord goed, dus ze mochten eerlijk zijn. Wilden de leerlingen liever niet reageren dan was dit ook goed.

Er viel een stilte, en toen kwamen een paar vingers in de lucht.

" Ik denk dat Jezus niet heeft bestaan..." zei M.

"Maar toch hebben ze bewijzen gevonden dat hij er wel is geweest." antwoorden D.

"Ik denk ook dat Jezus heeft bestaan." zei A.

En zo ontstond een heel boeiend gesprek.

Ik stuurde het gesprek ook naar de Bijbelverhalen, de schepping, de Big Bang, God. "de knecht van God die je komt halen als je dood gaat"zei N doodsbenauwd ....

Zelfs de juf begon mee te denken. Ik wilde de les afronden maar de vingers bleven maar komen.

De leerlingen wilden ook mijn mening weten....

Ik zei: " Volgens mij heeft Jezus echt heeft bestaan, daar zijn inderdaad bewijzen van gevonden. Ook de apostelen die de Bijbel hebben geschreven hebben vele verhalen over Jezus geschreven.

Ik denk dat God niet echt als persoon bestaat. Niet een meneer met een lange baard die daarboven op zijn stoel op ons staat te wachten.

Ik denk dat God echt de kracht is tussen ons: de liefde. De natuur, het iets tussen hemel en aarde.

Ik denk dat de Bijbelverhalen niet allemaal echt zijn maar meer symbolisch bedoeld zijn.

Ik denk dat de Big Bang echt is, en dat we vanuit cellen hier terecht zijn gekomen.

Ik denk dat die knecht van God niet echt is (Ik wilde de kinderen niet bang maken zoals de tante van N. dit heel duidelijk wel had gedaan.)

"Maar" zei J. "je hebt toch die meneer van de Senséo koffie, die je ook komt halen?"

"Tja...." zei ik "als nou Georges Clooney mij straks komt halen als ik dood gaat, dan ben ik helemaal niet bang meer om dood te gaan...."

De juffrouw was het helemaal met me eens......

Een heel fijn gesprek op een hele mooie zonnige dag.

Vandaag wilde ik de vragen beantwoorden omtrent het kerkbezoek en vroeg mijn moeder of ze met me mee wilde gaan.

Daar mijn ouders bij de solisten van Luik en 40 jaar in het Limburgs Symfonie Orkest viool hebben gespeeld, hebben zij vaak concerten gegeven in kerken.

Ik vertelde dat er nu weer veel mensen naar de Mattheus Passion van Bach luisteren, en ik zag haar helemaal glunderen.

"Ja," zei ze "dat was altijd een hele lange zit voor ons, maar de muziek is zo boeiend dat de tijd heel snel voorbij ging. (Als muzikant zit je liever in het orkest dan in de zaal.) En ik had geen paasgevoel als ik deze mis niet had gespeeld."

Ze vertelde over de indeling van het orkest, of beter gezegd de twee orkesten en twee koren. Een indeling die vrij uniek is. Wie wie begeleidde, wie Jezus vertolkte en wie Maria.....

Dat er géén koper, slagwerk en fagotten waren, maar wel dwarsfluiten, hobo's, engelse hoorn,contrabassen, cello's en violen. Niet te vergeten de clavecymbel die de verteller steeds begeleidt.

Ze vertelde ook dat je dit stuk niet overal kunt spelen daar je dit snel met 90 man uitvoert, en je veel plaats nodig hebt om te zitten. Een kerk leent zich daar goed voor.

We kwamen bij de kerk voor mijn opdrachten, maar helaas was deze gesloten!

We keerden terug naar huis maar mama was nog niet klaar met vertellen.

We gingen op een bankje zitten en mama ging verder....

"Het meest indrukwekkend was als beide koren in het Duits tegen Jezus zongen aan het kruis: We knielen allemaal voor Jezus neer. Ik kreeg kippenvel ervan. Alsof Jezus echt in ons midden was. Jezus zong dan heel boos: Mein Gott, warum hasst du mir verlassen? Het onbegrip, het medelijden...."

Ook het onweer na het kruisingen was geweldig om te spelen. De bassen en violen leefde zich helemaal uit."

Het was zo mooi om te zien hoe die gevoelens bij haar weer naar boven kwamen. Misschien omdat papa ook in het orkest zat. Hij is alweer 17 jaar geleden gestorven.

Daar zaten we met z'n tweeën in de zon op het bankje. Ik had nog geen enkele vraag beantwoord voor mijn opdracht, maar had van alles opgeschreven tijdens het interview met mijn moeder.

Door deze opdracht kwam zoveel naar boven, mijn moeder is echt een geweldig mens. (En de eerste lerares van André Rieu!)

Ik heb zoveel bagage meegekregen en dacht altijd dat dit vanzelfsprekend was, maar dit is helemaal niet zo.

Morgenvroeg komt ze me, zoals ieder jaar trouw om 7.50 uur halen en gaan we naar Weert om de paasmis te spelen. Alleen is mijn zus Lucienne er niet meer bij. Zij was ook violiste als beroep.

We spelen oa de Kronungsmesse van Mozart, Gloria van Vivaldi, Hallelujah van Handel en "U zij de glorie". Deze stukken geven mij ook dit paasgevoel.

Je voelt ook die stijgende lijn in de stukken. Eerst heel sober, aan het einde het licht: de verrijzenis van Jezus Christus.

Tijdens de godsdienst lessen hebben we stilgestaan bij de essentie van de voornaamste kerkelijke feesten, en ik merk dat ik hier verder mee wil werken. Al is het op school, thuis, of buitenshuis. Ik voel heel veel deuren die voor me opengaan, en dat voelt goed.

Alleen de deur van de kerk moet ik deze week nog open krijgen voor mijn opdracht.....

Vrolijk Pasen!

Dit jaar heb ik meegeholpen met de paasmis op school.

We hadden de tafel mooi versierd met kaarsen en bloemen.

De pastoor was weer heel blij om alle kinderen weer te zien.

De kinderen kwamen heel stil naar binnen. We wilden een bepaalde sereniteit creeëren om de mis te beginnen.

We hadden afbeeldingen uitvergroot en de kleuters lieten ze vol trots zien. Ze zeiden de titel van de afbeedling en een leerling uit het zesde leerjaar die achter de kleuter stond, vertelde meer over het verhaal erachter.

We hadden de volgende afbeeldingen: Jezus komt naar Jerusalem, Jezus wast de voeten van de discipelen, Jezus deelt het brood, de soldaten nemen Jezus mee, Jezus sterft aan het kruis, Jezus is uit zijn graf, Jezus leeft nog!

Het was fijn om te zien hoe de oudere leerlingen de kleinere hielpen het verhaal te vertellen.

De leerlingen van het eerste, tweede en derde leerjaar kregen na de carnavalsvakantie een afbeelding van een kruis die in verschillende vakken was verdeeld. Iedere keer als een leerling gedienstig was geweest mocht deze een vak in een mooie kleur kleuren. Zo werd in eerste instantie een sombere kruis een hele mooi kunstwerk. Er kwam letterlijk leven in het kruis door alle mooie kleuren. De leerlingen lieten hun kunstwerk zien en waren heel trots op zichzelf.

De pastoor vertelde ook in zijn woorden het verhaal rond Jezus Christus, en nodigde de kinderen uit voor de communie of voor een kruisje op het voorhoofd.

De juffrouw had mooie vrolijke liedjes uitgezocht om de mis mee te eindigen. De kinderen zongen met heel veel plezier mee.

Het was mooi om het contrast te voelen tussen het begin en het einde van de dienst. Jezus heeft geleden, is opgestaan uit de dood en leeft nog.....