Een heel fijn gesprek op een hele mooie zonnige dag.

Vandaag wilde ik de vragen beantwoorden omtrent het kerkbezoek en vroeg mijn moeder of ze met me mee wilde gaan.

Daar mijn ouders bij de solisten van Luik en 40 jaar in het Limburgs Symfonie Orkest viool hebben gespeeld, hebben zij vaak concerten gegeven in kerken.

Ik vertelde dat er nu weer veel mensen naar de Mattheus Passion van Bach luisteren, en ik zag haar helemaal glunderen.

"Ja," zei ze "dat was altijd een hele lange zit voor ons, maar de muziek is zo boeiend dat de tijd heel snel voorbij ging. (Als muzikant zit je liever in het orkest dan in de zaal.) En ik had geen paasgevoel als ik deze mis niet had gespeeld."

Ze vertelde over de indeling van het orkest, of beter gezegd de twee orkesten en twee koren. Een indeling die vrij uniek is. Wie wie begeleidde, wie Jezus vertolkte en wie Maria.....

Dat er géén koper, slagwerk en fagotten waren, maar wel dwarsfluiten, hobo's, engelse hoorn,contrabassen, cello's en violen. Niet te vergeten de clavecymbel die de verteller steeds begeleidt.

Ze vertelde ook dat je dit stuk niet overal kunt spelen daar je dit snel met 90 man uitvoert, en je veel plaats nodig hebt om te zitten. Een kerk leent zich daar goed voor.

We kwamen bij de kerk voor mijn opdrachten, maar helaas was deze gesloten!

We keerden terug naar huis maar mama was nog niet klaar met vertellen.

We gingen op een bankje zitten en mama ging verder....

"Het meest indrukwekkend was als beide koren in het Duits tegen Jezus zongen aan het kruis: We knielen allemaal voor Jezus neer. Ik kreeg kippenvel ervan. Alsof Jezus echt in ons midden was. Jezus zong dan heel boos: Mein Gott, warum hasst du mir verlassen? Het onbegrip, het medelijden...."

Ook het onweer na het kruisingen was geweldig om te spelen. De bassen en violen leefde zich helemaal uit."

Het was zo mooi om te zien hoe die gevoelens bij haar weer naar boven kwamen. Misschien omdat papa ook in het orkest zat. Hij is alweer 17 jaar geleden gestorven.

Daar zaten we met z'n tweeën in de zon op het bankje. Ik had nog geen enkele vraag beantwoord voor mijn opdracht, maar had van alles opgeschreven tijdens het interview met mijn moeder.

Door deze opdracht kwam zoveel naar boven, mijn moeder is echt een geweldig mens. (En de eerste lerares van André Rieu!)

Ik heb zoveel bagage meegekregen en dacht altijd dat dit vanzelfsprekend was, maar dit is helemaal niet zo.

Morgenvroeg komt ze me, zoals ieder jaar trouw om 7.50 uur halen en gaan we naar Weert om de paasmis te spelen. Alleen is mijn zus Lucienne er niet meer bij. Zij was ook violiste als beroep.

We spelen oa de Kronungsmesse van Mozart, Gloria van Vivaldi, Hallelujah van Handel en "U zij de glorie". Deze stukken geven mij ook dit paasgevoel.

Je voelt ook die stijgende lijn in de stukken. Eerst heel sober, aan het einde het licht: de verrijzenis van Jezus Christus.

Tijdens de godsdienst lessen hebben we stilgestaan bij de essentie van de voornaamste kerkelijke feesten, en ik merk dat ik hier verder mee wil werken. Al is het op school, thuis, of buitenshuis. Ik voel heel veel deuren die voor me opengaan, en dat voelt goed.

Alleen de deur van de kerk moet ik deze week nog open krijgen voor mijn opdracht.....