zaterdag 24 oktober 2009

"Waar ben je nu, zie je me nog?"

Via deze blog wilde ik onze thuissituatie schetsen. Ons huis is een schat aan levensvragen geworden! Mijn vriend Arjan steunt me door dik en dun. Zodra ik het even niet zie zitten, neemt hij de touwtjes in handen.
Door deze vervelende situatie hebben we de hele schoonfamilie en vriendenkring van mijn zus erbij gekregen. Onze vrienden blijven op de achtergrond en we gaan bij "vreemden" eten. Myra en Franka zijn kinderen met een agenda geworden. Ze worden overal uitgnodigd, maar willen eigenlijk gewoon hier lekker op de bank liggen. We zijn een familie met 5 kinderen geworden en niet iedereen begrijpt dit.
Ze worden uitgenodigd voor het circus, ijsjes eten, zwemmen, logeerpartijtjes, krijgen kadotjes... Maar de mensen beseffen niet dat die 3 van ons ook graag mee willen profiteren. "Waarom krijgen wij geen ijsje?" ...Natuurlijk begrijpen we dat iedereen aan deze situatie moet wennen, maar het blijft moeilijk om deze vragen te beantwoorden. Mensen moeten beseffen dat de hele situatie verschrikkelijk is , maar de kinderen niet zielig zijn!
"Papa is dood, mama is dood, mag ik nu gaan zwemmen?" vroeg Franka eens. Myra snapt het allemaal niet, en haar hoofd zit vol levensvragen, waardoor ze op school niets meer kan onthouden. "Kon ik eindelijk ons eigen telefoonnummer, kon ik eindelijk het gsm-nummer van mama en nu heb ik er niks meer aan!"


Ik heb boven een baalhoekje gemaakt. Zodra een van de kinderen verdrietig is, gaan we met z'n tweeën onderin de kledingkast zitten. Daar vertel ik dan over de leuke momenten van vroeger, over mijn verdriet, over mijn boosheid. Ik vertel dat als ik alles terug kon draaien met een toverstok, ik dit onmiddellijk zou doen. Ik vertel dat ik nooit hun moeder zal zijn, maar dat ik alles zal doen zoals Lucienne het wilde, en de beslissingen nemen zoals zij het altijd deed. Ik laat ze uitpraten , en zeg dat ik het allemaal begrijp. Ik vertel dat mama en papa hun kunnen zien, en dat ze heel trots op ze zijn. Meestal komt er dan een tweede in de kast zitten, dan een derde... totdat we met z'n zessen op een vierkante meter tegenelkaar opgepropt zitten en iedereen begint dan te lachen om deze benauwde situatie. Een gesimuleerde aardbeving op dat moment laat de kinderen dan weer heerlijk lachen en het verdriet kan weer even op de achtergrond blijven.
Om irritaties te voorkomen wegens plaatsgebrek, heb ik een mooi doosje gekozen waar we onze ergernissen en onze mooie momenten opschrijven. De mooie momenten blijven in de doos, en de negatieve berichten worden gezamenlijk uitgepraat. Wat kunnen we eraan doen? Hoe komt dit? Het briefje blijft dan een week in de doos zitten, en de zondag erna kijken we samen of dit briefje uit de doos mag.
S'avonds steken de kinderen kaarsen aan. Ik vind dit een mooi gebaar naar de overeldenen toe, en het ziet er gezellig uit. Maayke (3) neemt dan voor iedereen een kaars: Opa Paul, Oma Loe, Oma Elsa, Mike, Lucienne, Ed, en de hond van de buren, Raja, krijgt er ook een. De verwarming hoeft dan echt niet meer aan!
We hebben besloten om een nieuwe start te maken in een groter huis. We willen de meisjes laten voelen dat dat huis ook hun huis zal worden. Nu hebben ze het gevoel dat ze bij ons inwonen, en dat willen we vermijden. We hebben een mooi huis op het oog, en ik hoop dat het allemaal goed gaat komen. Het doosje met de levensvragen gaat gewoon mee, en wie weet maak ik weer ergens een gezellig hoekje...

zaterdag 10 oktober 2009

de 10 geboden



Mijn eerste les Godsdienst heb ik bij mevr. Mireille gevolgd. Dit is de lerares van de 4e-5e en 6e klas van het katholieke schooltje "St Joseph" in Eben-Emael waar mijn kinderen zijn. Naast mijn stageplaats in Maastricht, mag ik daar ook Godsdienst lessen volgen, en dat waardeer ik erg.

De les begon over regels. Zonder regels zouden de kinderen het samen in de klas geen week volhouden. Zelfs 1 uur zonder regels zou tot ruzie kunnen uitgroeien. In de wereld kunnen we zien dat landen die geen duidelijke regels hanteren vaak ruzie of oorlog hebben.

De juf laat de kinderen vragen stellen en beantwoordt ze. Welke regels hebben ze thuis? Welke regels zijn er op het schoolplein?...

Regels in de klas gelden anders dan buiten de klas. Iedereen mag zijn eigen regels stellen. Ze worden op het bord geschreven en bekeken. De belangrijkste worden in een "akte"opgenomen( la charte de vie en classe). De kinderen mogen zelf weten of ze de akte gaan tekenen. Tekenen ze de akte wel, dan moeten ze zich aan de regels houden, doen ze dit niet, dan kunnen ze niet functioneren binnen de klas.

Het gaat om hun regels en de juf geeft geen eigen inbreng. Ze veranderd wel de regels in positieve zin bijv. "ik mag niet schreeuwen" wordt "ik moet zachtjes praten".
Dit zijn de regels:
- ik doe mijn best om goed te werken
- ik moet "u" tegen de juf zeggen.
- Ik respecteer andermans spullen en mijn spullen
- ik moet mijn vinger opsteken als ik iets wil vragen
- ik respecteer de anderen (luisteren als iemand praat, niet aanvallen, "goedendag" s' ochtends tegen elkaar zeggen)
- ik moet zachtjes praten, als de juf stilte vraagt dan moeten we ook stil zijn
- ik vermijd conflicten
- ik werk alleen tijdens de toetsen
- ik eet buiten de klas
- ik denk aan het milieu ( afval in de prullenbak gooien, de lampen van de computer en van de klas uitzetten na schooltijd, met de fiets naar school gaan...)
- ik gebruik geen geweld
- ik deel met anderen
- ik laat de klas opgeruimd achter
- ik gebruik nette woorden

De kinderen vertellen dat het niet altijd gemakkelijk is om regels na te streven en de juf vindt dit ook.

Voordat de les afgelopen is, gaan de leerlingen hun schrift pakken en de regels met vele kleuren opschrijven. De juf gebruikt zelf altijd veel kleuren. Dit vindt ze overzichtelijker. Maandag gaan de leerlingen zelf beslissen of ze hun schrift wel of niet gaan ondertekenen.

Komen de 5 geboden aan bod?
1. ja, doordat iedereen zijn eigen regels stelt wordt de levensvisie verruimd.
2. ja, doordat iedereen aktief deelnam aan de les, werd het een boeiende les.
3. ja, het doel is "regels ontdekken om beter in de klas te functioneren"
4. ja, iedereen had anderen ideeën.
5. ja, ze gaan met verschillende kleuren "hun"regels kenbaar maken in hun schrift.

De les was op dat moment afgelopen. Ik zou persoonlijk deze les koppelen aan de "tien geboden" uit de Bijbel. Deze bevatten de tien leefregels die volgens twee grote religieuze stromingen (jodendom en christendom) door God aan de mensen gegeven zouden zijn.
Deze leefregels hebben een zeer sterke invloed gehad op de samenleving. Dit kan worden afgeleid uit het feit dat veel van de hedendaagse wetgeving nog steeds wortels heeft die teruggaan tot in deze tien geboden.

Mozes kreeg op de top van de berg Horeb in de woestijn Sinaï op twee stenen tafelen de 120 Hebreeuwse woorden die de Tien Geboden vormden. Na voorlezing aan het verzamelde volk werden de stenen tabletten in de Ark van het verbond bewaard. God droeg Mozes op een tweede versie van deze stenen tafelen te maken, omdat hij de eerste had stuk gegooid, toen hij terugkwam van de berg en zag dat het volk een gouden kalf had gemaakt en aanbad.

1. Gij zult geen afgoden vereren, maar Mij alleen aanbidden en boven alles beminnen.
2. Gij zult de naam van de Heer, uw God, niet zonder eerbied gebruiken.
3. Wees gedachtig dat gij de dag des Heren heiligt.
4. Eer uw vader en uw moeder.
5. Gij zult niet doden.
6. Gij zult geen onkuisheid doen.
7. Gij zult niet stelen.
8. Gij zult tegen uw naaste niet vals getuigen.
9. Gij zult geen onkuisheid begeren.
10.Gij zult niet onrechtvaardig begeren wat uw naaste toebehoort.

ik en godsdienst




Ik gefoof zonder twijfel dat er iets is tussen hemel en aarde. Maar of dit in de vorm van een God is, moet ik nog ervaren....
Vorig jaar is mijn schoonbroer onverwacht overleden aan een hartstilstand (44) en in de zomervakantie is mijn zus aan een hersenbloeding gestorven (43). We hebben de voogdij van de twee meisjes Franka(6) en Myra(10) gekregen en daar zijn we erg blij om.
Naast al het geregel, vraag ik me nu vaak af waar dit nu goed voor was. Wat kan ik hiervan leren?
En ik kan geen zinnig antwoord bedenken. Ik ben verbitterd, en kan het nog steeds niet los laten, maar ik denk dat 3 maanden nog te vroeg is voor een volledig afgeronde rouwverwerking.
Ik vind de lessen godsdienst erg boeiend. Ik sta altijd open voor nieuwe uitdagingen, en ik denk dat ik dit nu goed kan gebruiken. Ik laat het allemaal op me af komen, misschien zal ik hier mijn antwoorden gaan vinden....